سایه مرگ


کلبه متروکه

 

مرهم درد دل من مرگ من است

                                     زندگی در حسرت و زجر٬ باعث ننگ من است...

       وقت آن شد مرگ آيد از پس اين عمر دراز

                                                             مرگ را در آغوش...

 

بايد يک روز گذشت از کوچه ارواح خبيث

                                          تا که آزاد شوم زين مردمان حرف و حديث...

       وقت آن شد آشکارا شود اين راز و نياز

                                                             مرگ را در آغوش...

 

دعوت مرگ من امروز گواه درد است

                                              سنگ گورم بنهيد٬ هوا بس سرد است!!!

و به پايان سفر نزديکم......

                             و من از جمع شما خواهم رفت!!!

                               میروم تا هم آغوشی مرگ...!

                                              تا هجوم هجرت٬

                                                                   تا که اندوه شما راحتم بگذارد!!!

                              و چه احساس لطيفی است عروج!!!

نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:





نوشته شده در سه شنبه 22 آذر 1390برچسب:,ساعت 1:26 توسط یه دوست| |


Power By: LoxBlog.Com